Sinds de vorige eeuw is de bescherming van vluchtelingen een feit. We werden toen eerder geconfronteerd met mensen op de vlucht voor oorlog of voor armoede.
Ondertussen zijn we geconfronteerd met klimaatvluchtelingen en de gelinkte watercrisissen; water-ellende evengoed als een tekort aan drinkwater.
De solidariteit bij de mensen is echter enorm vergroot. Geen enkele regio is vrij van extreme, tijdelijke weersomstandigheden en dat maakt dat we elkaar erg nodig hebben om ondersteuning te bieden in geval van problemen. Dat is het verhaal in het rijkere noorden; deels omdat onze regio gespaard is gebleven van de grote (drink)watercrisissen.
Maar in het zuiden is dit anders; ondanks de recente aanpak van het probleem. De noord-zuid vluchtelingen blijven een uitdaging en het blijft dus belangrijk om in te zetten op het realiseren van lokale veerkrachtige samenlevingen. In eerste instantie door te zorgen voor water beschikbaarheid en waterveiligheid.
In het zuiden wordt er volop en met succes ingezet op het herbebossen van de Sahel. Het terugwinnen van een ‘begroeide’ Sahel zet een proces in gang van beter waterbeheer, grotere biodiversiteit, voedsel voor iedereen, versterkt de micro-economie, geeft meer kansen op onderwijs en zelfstandigheid van vrouwen, ... meer weten
Een plaatje uit de oude doos illustreert waarom de verenigde naties in 2010 het universele recht op schoon drinkwater en sanitatie definiëerde als een mensenrecht. Het werd opgenomen in Rechten van de Mens
Tanzania: uit gaten in droge rivierbeddingen wordt water geschept, veelal door kinderen die eigenlijk op school moeten zitten. Geen garantie op zuiverheid!
Een must have seen film van die tijd is zeker: ‘68 minutes of 86 days’. Een eenvoudige maar overweldigende documentaire die het migratiedebat stript van politiek en alleen het universeel menselijke overhoudt. Zie https://bit.ly/2thnLIy